آنگاه كه به هنگام عصر اسبان تيزرو را كه ايستاده بودند به او عرضه كردند،

گفت: من دوستى اين اسبان را بر ياد پروردگارم بگزيدم تا آفتاب در پرده غروب پوشيده شد،

آن اسبان را نزد من بازگردانيد. پس به بريدن ساقها و گردنشان آغاز كرد.

ما سليمان را آزموديم و بر تخت او جسدى را افكنديم و او روى به خدا آورد.

گفت: اى پروردگار من، مرا بيامرز و مرا مُلكى عطا كن كه پس از من كسى سزاوار آن نباشد، كه تو بخشاينده‌اى.

پس باد را رام او كرديم كه به نرمى هر جا كه آهنگ مى‌كرد، به فرمان او مى‌رفت.

و ديوان را، كه هم بنّا بودند و هم غوّاص.

و گروهى ديگر را، كه همه بسته در زنجير او بودند.

اين عطاى بى‌حساب ماست خواهى آن را ببخش و خواهى نگه دار.

او راست نزد ما تقرب و بازگشتى نيكو.

و از بنده ما ايّوب ياد كن آنگاه كه پروردگارش را ندا داد كه: مرا شيطان به رنج و عذاب افكنده است.

پايت را بر زمين بكوب: اين آبى است براى شستشو و سرد براى آشاميدن.

و به او خانواده‌اش و همچند آن از ديگر ياران را عطا كرديم و اين خود رحمتى از ما بود و براى خردمندان اندرزى.

دسته‌اى از چوبهاى باريك به دست گير و با آن بزن و سوگند خويش را مشكن. او را بنده‌اى صابر يافتيم. او كه همواره روى به درگاه ما داشت چه نيكو بنده‌اى بود.

بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب آن مردان قدرتمند و بابصيرت را ياد كن.

آنان را خصلت پاكدلى بخشيديم تا ياد قيامت كنند.

آنها در نزد ما برگزيدگان و نيكانند.

و اسماعيل و اَليَسع و ذوالكِفل را ياد كن كه همه از نيكانند.

اين قرآن پندى است، و پرهيزكاران را بازگشتى نيكوست؛

بهشتهاى جاويدان كه درِ آن به رويشان گشاده است.

در آنجا تكيه زده‌اند و هرگونه ميوه و نوشيدنى كه بخواهند مى‌طلبند.

زنانى همسال از آن گونه كه جز به شوى خويش نظر ندارند نزد آنهايند.

اين است آن چيزهايى كه براى روز حساب به شما وعده داده‌اند.

اين رزق ماست كه پايان نيافتنى است،

چنين است. و سركشان را بدترين بازگشتهاست.

به جهنم مى‌روند كه بد جايگاهى است.

بايد آب جوشان و چرك و خونابه دوزخيان را بنوشند.

و شكنجه‌هايى ديگر، از هر نوع.

اين گروه با شما به آتش در مى‌آيند. خوش آمدشان مباد كه به آتش مى‌افتند.

گويند: نه، خوش آمد شما را مباد. شما اين عذاب را پيشاپيش براى ما فرستاده بوديد، چه بد جايگاهى است.