Andolsun ağaran sabaha.

Ve on geceye.

Ve çifte ve teke.

Ve ışırken geceye.

Bu antta büyük bir şey yok mu aklı başında olana?

Görmedin mi Rabbin neler yaptı Âd'a?

Direklerle dolu İrem'e.

Öylesine bir şehirdi ki yaratılmamıştı eşi şehirler arasında.

Ve vadileri oyan, kayaları kesen Semud'a.

Ve direk gibi sağlam kumandanları olan Firavun'a?

Öylesine ki azdılar şehirlerde.

Derken bozgunculuğu çoğalttılar oralarda.

Derken Rabbin de onlara bir azap kamçısıdır, yağdırdı.

Şüphe yok ki Rabbin kullarının yollarında, pusudadır, onları görüp gözetir.

İnsan, öyle bir mahluktur ki Rabbi, onu sınadı da büyüttü, ve nimetler verdi mi, Rabbim der, layıktım da büyüttün beni.

Ve fakat sınadı da rızkını daralttı mı, Rabbim der, alçalttı beni.

İş öyle değil, hayır; siz, ne yetimi ağırlıyorsunuz.

Ve ne birbirinizi, yoksulu doyurmaya teşvik ediyorsunuz.

Ve mirası, habbesine dek yiyorsunuz.

Ve malı, alabildiğine seviyorsunuz.

İş öyle değil, hayır, yer bir kere paramparça olup dümdüz bir hale geldi mi.

Ve Rabbinin emri gelip çattı da melekler, safsaf oldu mu.

Ve o gün cehennem, ortaya çıktı mı, insan, öğüt alır, anlar ama öğütün, anlayışın artık ne faydası var ona?

Keşke der, önceden, daha sağken iyilik etseydim.

Derken o gün öylesine bir azaplandırır onu ki kimsecikler, o çeşit azab edemez.

Ve öylesine bağlar onu ki kimsecikler, o çeşit bağlayamaz.

Ey iyideniyiye inanmış, şüpheden kurtulmuş can.

Dön Rabbine, ondan razı olarak ve rızasını kazanmış bulunarak.

Artık katıl kullarımın arasına.

Ve gir cennetime.