Tâ, Hâ.

Biz bu Kur'an'ı sana, zahmet çekesin, bedbaht olasın diye indirmedik;

Saygıyla ürperene bir hatırlatma/düşündürme/öğüt verme olsun diye indirdik.

Yeri ve o yüce mi yüce gökleri yaratandan bir vahiy olarak indirdik.

O Rahman, arş üzerine egemenlik kurmuştur.

Göklerde, yerde, onların arasında, toprağın bağrında ne varsa O'nundur.

Sen bu sözü açıkça duyuracaksan da O, gizliyi de bilir, gizliden daha gizliyi de...

Allah'tır O. İlah yok O'ndan başka. Esmaül Hüsna, en güzel isimler O'nundur.

Ulaştı mı sana Mûsa'nın haberi?

Hani, bir ateş görmüştü de ailesine şöyle demişti: "Bekleyin! Gözüme bir ateş ilişti. Olabilir ki, ondan size bir kor parçası getiririm, yahut onun üzerinde bir kılavuz bulurum."

Onun yanına geldiğinde kendisine "Mûsa!" diye seslenildi.

"Benim ben, senin Rabbin! Hadi, pabuçlarını çıkar; sen kutsal vadide, Tuva'dasın."

"Ve ben seni seçtim; o halde vahyedilecek olanı dinle!"

"Hiç kuşkulanma ki ben Allah'ım! İlah yoktur benden başka! O halde bana ibadet et ve namazını/duanı, beni hatırlayıp anmak için yerine getir."

"Kuşku duyma ki o saat gelecektir. Onu neredeyse gizliyorum ki, her benlik gayretinin karşılığını elde etsin."

"O halde ona inanmayıp keyfi peşinde giden, seni ondan yüz geri etmesin. Yoksa perişan olursun."

"Nedir o sağ elindeki ey Mûsa?"

Cevap verdi: "O, benim asamdır. Ona dayanırım, onunla koyunlarıma ağaçtan yaprak indiririm. Onda, işime yarayan başka özellikler de vardır."

Buyurdu: "Yere at onu ey Mûsa!"

O da onu attı. Bir de ne görsün, bir yılan olmuş o, koşuyor...

Buyurdu: "Al onu, korkma! Biz onu ilk görünümüne döndüreceğiz."

"Bir de elini koynuna sok! Bir başka mucize olarak lekesiz, bembeyaz bir halde çıksın."

"Böylece sana en büyük mucizelerimizden bazılarını göstereceğiz."

"Firavun'a git; çünkü o, azdı."

Mûsa dedi: "Rabbim, göğsümü açıp genişlet;

İşimi bana kolaylaştır."

"Dilimden düğümü çöz,

Ki sözümü iyi anlasınlar."

"Bana ailemden bir yardımcı ver,

Kardeşim Hârun'u."