بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ
'Abasa wa tawallaa.
روى را ترش كرد و سر برگردانيد.
أَن جَآءَهُ ٱلْأَعْمَىٰ
An jaa-ahul 'a-maa
چون آن نابينا به نزدش آمد.
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ
Wa maa yudreeka la'allahu yaz zakkaa.
و تو چه دانى، شايد كه او پاكيزه شود،
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكْرَىٰٓ
Au yaz zak karu fatanfa 'ahuz zikraa.
يا پند گيرد و پند تو سودمندش افتد.
أَمَّا مَنِ ٱسْتَغْنَىٰ
Amma manis taghnaa
اما آن كه او توانگر است،
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ
Fa-anta lahu tasaddaa
تو روى خود بدو مى‌كنى.
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ
Wa ma 'alaika allaa yaz zakka.
و اگر هم پاك نگردد چيزى بر عهده تو نيست.
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسْعَىٰ
Wa amma man jaa-aka yas'a
و اما آن كه دوان‌دوان به نزد تو مى‌آيد،
وَهُوَ يَخْشَىٰ
Wahuwa yakhshaa
و مى‌ترسد،
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ
Fa-anta 'anhu talah haa.
تو از او به ديگرى مى‌پردازى.
كَلَّآ إِنَّهَا تَذْكِرَةٌۭ
Kalla innaha tazkirah
آرى، اين قرآن اندرزى است،
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
Faman shaa a zakarah
پس هر كه خواهد از آن پند گيرد.
فِى صُحُفٍۢ مُّكَرَّمَةٍۢ
Fi suhufim mukar rama
در صحيفه‌هايى گرامى،
مَّرْفُوعَةٍۢ مُّطَهَّرَةٍۭ
Marfoo'atim mutah hara
بلندقدر و پاكيزه،
بِأَيْدِى سَفَرَةٍۢ
Bi'aidee safara
به دست كاتبانى،
كِرَامٍۭ بَرَرَةٍۢ
Kiraamim bararah.
بزرگوار و نيكوكار.
قُتِلَ ٱلْإِنسَٰنُ مَآ أَكْفَرَهُۥ
Qutilal-insanu maa akfarah.
مرگ بر آدمى باد كه چه ناسپاس است.
مِنْ أَىِّ شَىْءٍ خَلَقَهُۥ
Min aiyyi shai-in Khalaq
او را از چه آفريده است؟
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ
Min nutfah; khalaqahu faqad-darah.
از نطفه‌اى آفريد و به اندازه پديد آورد.
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ
Thummas sabeela yas-sarah
سپس راهش را آسان ساخت.
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقْبَرَهُۥ
Thumma amatahu fa-aqbarah
آنگاه بميراندش و در گور كرد.
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ
Thumma iza shaa-a ansharah
و آنگاه كه خواهد زنده‌اش سازد.
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَآ أَمَرَهُۥ
Kalla lamma yaqdi maa amarah.
نه، كه هنوز آنچه را به او فرمان داده بود به جاى نياورده است.
فَلْيَنظُرِ ٱلْإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ
Falyanzuril insanu ilaa ta-amih
پس آدمى به طعام خود بنگرد.
أَنَّا صَبَبْنَا ٱلْمَآءَ صَبًّۭا
Anna sabab nalmaa-a sabba.
ما باران را فرو باريديم، باريدنى.
ثُمَّ شَقَقْنَا ٱلْأَرْضَ شَقًّۭا
Thumma sha qaqnal-arda shaqqa.
و زمين را شكافتيم، شكافتنى.
فَأَنۢبَتْنَا فِيهَا حَبًّۭا
Fa ambatna feeha habba
و در آن دانه‌ها رويانيديم،
وَعِنَبًۭا وَقَضْبًۭا
Wa 'inabaw-wa qadba
و تاك و سبزيهاى خوردنى،
وَزَيْتُونًۭا وَنَخْلًۭا
Wa zaitoonaw wanakh la'
و زيتون و نخل،
وَحَدَآئِقَ غُلْبًۭا
Wa hadaa-iqa ghulba
و باغهاى پردرخت،
وَفَٰكِهَةًۭ وَأَبًّۭا
Wa faki hataw-wa abba.
و ميوه و علف،
مَّتَٰعًۭا لَّكُمْ وَلِأَنْعَٰمِكُمْ
Mata'al-lakum wa li-an'amikum.
تا شما و چارپايانتان بهره بريد.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ
Faiza jaa-atis saakhah.
چون بانگ قيامت برآيد،
يَوْمَ يَفِرُّ ٱلْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ
Yauma yafir-rul mar-u min akheeh
روزى كه آدمى از برادرش مى‌گريزد،
وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ
Wa ummihee wa abeeh
و از مادرش و پدرش،
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ
Wa sahi batihee wa baneeh.
و از زنش و فرزندانش.
لِكُلِّ ٱمْرِئٍۢ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍۢ شَأْنٌۭ يُغْنِيهِ
Likul limri-im-minuhm yaumaa-izin shaa nuy-yughneeh
هر كس را در آن روز كارى است كه به خود مشغولش دارد.
وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۢ مُّسْفِرَةٌۭ
Wujoo huny-yauma-izim-musfira;
چهره‌هايى در آن روز درخشانند،
ضَاحِكَةٌۭ مُّسْتَبْشِرَةٌۭ
Dahi katum mustab shirah
خندانند و شادانند.
وَوُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌۭ
Wa wujoohuy yauma-izin 'alaiha ghabar a
و چهره‌هايى در آن روز غبارآلودند.
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ
Tarhaquha qatarah.
در سياهى فرو رفته‌اند.
أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ ٱلْكَفَرَةُ ٱلْفَجَرَةُ
Ulaa-ika humul-kafa ratul-fajarah.
اينان كافران و فاجرانند.
Meccan
